De Amerikaanse productie “Ezra”, met een groot budget en een vijfsterrencast, en de Belgische documentaire “En attendant Zorro”, met een klein budget, zijn twee even ontroerende nieuwe bioscoopreleases. Ze hebben één belangrijk iets gemeen: de wens om gezinnen met een kind dat autisme heeft in de schijnwerpers te zetten, om ze uit de schaduw te halen, om erover te praten en om het stigma hierrond te op het heffen. 

In België en in de rest van de wereld lijken vooral kunstenaars bezig te zijn met autisme, eerder dan de overheden. De tekortkomingen zijn nochtans opvallend: vooral als het gaat om kinderopvang, die onmisbaar is voor het evenwicht bij die gezinnen. Hospichild is ook erg bezorgd over deze kwestie en schrijft er voortdurend over: Wereld Autisme Bewustzijnsdag: Er is nog veel te doen!, Onderzoek naar autisme: een innovatief onderzoeksproject dat heel België doorkruist met mobiele laboratoria, Het Brusselse Autismehuis: het project krijgt vorm!, enz. Daarom hopen we dat films zoals deze twee recente pareltjes helpen om de integratie van kinderen met autisme in de samenleving te bevorderen en vooral dat er oplossingen komen om radeloze ouders praktische hulp te bieden.

Ezra, een kind met autisme dat geconfronteerd wordt met onenigheid tussen zijn ouders

In de film Ezra beëindigt de schrijver Max Brandel zijn carrière (en zijn huwelijk) om stand-upcomedy te gaan doen. Hij trekt in bij zijn vader Stan, een getalenteerde maar excentrieke chef-kok die portier is geworden – fantastisch gespeeld door Robert De Niro. Max en zijn ex-vrouw hebben tegengestelde opvattingen over de opvoeding van hun 9-jarige zoon Ezra, die het syndroom van Asperger heeft. Max besluit daarom om samen met zijn zoon een roadtrip te maken. Het verhaal is geïnspireerd op de persoonlijke ervaring van scenarioschrijver Tony Spiridakis en gaat op een gevoelige en authentieke manier in op de uitdagingen waarmee de ouders van dit innemende kind worden geconfronteerd. Het acteerwerk in deze film is oprecht en ontroerend, en het verhaal is ook een eerbetoon aan het ouderschap in het algemeen.

Deze grote productie, op de grens tussen komedie en drama, is een groot succes. Van het begin tot het einde worden we meegevoerd door deze personages die zich in een voortdurende strijd bevinden. De ouders willen het beste voor hun kind, maar zijn het totaal oneens met elkaar. Ezra wordt heen en weer geslingerd tussen hun twee levensvisies: die van zijn moeder, die het advies van artsen en gespecialiseerde centra volgt, en die van zijn vader, die wil dat Ezra net als iedereen in de maatschappij leeft en het echte leven ervaart. De regisseur oordeelt niet. Hij laat de twee visies naast elkaar bestaan zonder ertegenin te gaan. Ezra is een film vol nuance, en dat maakt het verhaal zo charmant.

↓ Filmtrailer van Ezra 

Lucas, een opvoedkundige die gezinnen in nood helpt

De tweede film over autisme, geregisseerd door Sarah Moon Howe, speelt zich dichter bij huis af, namelijk in Brussel. Het verhaal: “Achter de gesloten deuren van hun eigen huis hopen ouders van kinderen met zware beperkingen op een plaats in zorg- en begeleidingsdiensten. In de tussentijd proberen ze om te gaan met alle moeilijkheden en gedragsproblemen. Tegen die sombere achtergrond volgt de film het werk van Lucas, een gespecialiseerde opvoedkundige die, soms op advies van het ziekenhuis, gezinnen thuis bezoekt en hen probeert te helpen. Vol energie en optimisme helpt Lucas gezinnen die aan het einde van hun Latijn zijn om een rustiger leven op te bouwen, zonder te wachten op een structurele oplossing die maar moeilijk komt.”

Deze documentaire van vijftig minuten richt zich op deze buitengewone opvoedkundige: Lucas. Net als Zorro redt hij gezinnen in nood. Hij komt tot bij hen, neemt de nodige tijd, past zich aan en doet dit alleen, zonder tussenkomst van een instelling. Lucas schiet te hulp als er geen andere oplossing kan worden gevonden. Het is dan ook een verademing voor de gezinsdynamiek die vaak op de proef wordt gesteld door de beperking van een kind. Ondanks de beproevingen en de pijn slaagt de film erin om vreugde en hoop te vinden bij deze ouders. De film is helder en briljant, net als Lucas.

↓ Trailer van de documentaire En attendant Zorro

→ Voor wie de film in de bioscoop gemist heeft: En attendant Zorro wordt op 30 september 2024 uitgezonden op televisie, op La Trois (RTBF). Daarna zal de documentaire beschikbaar zijn op Auvio.

Sofia Douieb

LEES OOK: 

• Inside out 2: beleef de overweldigende emoties tijdens de puberteit op de eerste rij
• “Fais ton court”: een filmcompetitie om handicap(s) zichtbaar te maken

• Het Autismehuis lanceert een nieuw online platform!

• « BEN LE KOALA »: een applicatie die kinderen met autisme helpt zelfstandiger te worden

Het Universitair Kinderziekenhuis Koningin Fabiola verwelkomt de hond Tika in zijn afdeling Intensive Care. Met dit vrij revolutionaire initiatief, dat de steun van Kids Care geniet, willen we het welzijn van jonge patiënten (en hun ouders) verbeteren dankzij de therapie die wordt ondersteund door het dier.

Hospichild heeft in het verleden al een aantal van dit soort initiatieven in de kijker gezet. Zo was er onlangs een artikel gewijd aan de vijfde verjaardag van Villa Samson, een gezellig huis op een boogscheut van UZ Brussel waar patiënten, jong en oud, tijd kunnen doorbrengen met hun viervoeters. Nu is het de beurt aan het Kinderziekenhuis om hondentherapie uit te proberen.

{Persbericht van HUB – Academisch Ziekenhuis Brussel}

Dieren hebben een weldoend effect op patiënten in ziekenhuisverblijf

Het potentieel van diertherapie moet in ziekenhuisomgeving nog nagenoeg volledig ontgonnen worden. Internationaal bestaat geen enkele consensus voor een definitie of omkadering van een zorgpraktijk waarin het driespan dier-begeleider-begunstigde opduikt. Toch lijken zich al twee benaderingen af te tekenen. De ene, ‘gestructureerd en gericht’, heeft een specifieke, meetbare en kwantificeerbare doelstelling; de andere, ‘niet-gerichte’ benadering zet volledig in op de relationele spontaneïteit vanwege het bezoek van het dier en zijn begeleider bij een persoon die op dat ogenblik erg kwetsbaar is. Met Tika beogen we resoluut deze tweede benadering: het is een reële therapeutische hulp, met een significante, op meerdere niveaus waar te nemen positieve impact op patiënten: minder stress, minder angst, beter humeur, emotionele steun, stimulering van sociale interactie en zelfs hulp bij de revalidatie.

De rol van Tika in het HUDERF

Tika zal onder toezicht van onze gezondheidszorgverleners en na voorafgaand akkoord van de ouders op bezoek gaan bij jonge patiënten die op de Intensive Care verblijven. De ontmoeting begint met een fase van wederzijdse kennismaking. Alles begint met louter visueel contact, op afstand. Als patiënt en ouders dit duidelijk kenbaar maken, mag de hond dichterbij komen en kan de patiënt haar eventueel aanraken en aaien. Heel dit initiatief heeft als doel de patiënt en de familie even uit hun zorg- en ziekenhuiscontext te halen, om in alle veiligheid een wat vrolijker moment te ervaren dankzij de troost, het gezelschap en de waardevolle emotionele steun die het kind zo krijgt.

Dit HUDERF-initiatief past in een bredere ambitie om in onze aanpak ruimte te bieden aan niet-farmacologische benaderingen voor het omgaan met stress en pijn, en in het algemeen voor de levenskwaliteit voor patiënten die op Intensive Care verblijven.

Tika wordt op dit ogenblik opgeleid door een hondentrainster die zowel de ziekenhuiscontext als het domein van de diermediëring door en door kent. De integratie in de afdeling werd goedgekeurd door een intern comité, met inbreng van de dienst Ziekenhuishygiëne, Preventie en Infectiecontrole. De zorgkundigen die bij dit project betrokken worden, willen voor dit experiment actief samenwerken met diverse experts uit het wetenschappelijke en empirische onderzoeksdomein met betrekking tot antropologie, communicatie en diergedragsleer. Momenteel wordt nog verder overlegd over de lancering van dit deel van het project.

Het Erasmeziekenhuis heeft hiermee al ervaring

Het Erasmeziekenhuis (dat eveneens deel uitmaakt van het H.U.B) is in december 2022 al gestart met een vergelijkbaar project door de hond Yuki als therapeutische hulp te integreren in de Intensive Care. Yuki heeft intussen al 110 patiënten bijgestaan, tot hun grote voldoening. Deze geslaagde ervaring van het Erasmeziekenhuis heeft HUDERF geholpen de stap te zetten om Tika te laten toetreden tot het team van de pediatrische Intensive Care.

Mélanie, moeder van Célestine, een patiënt op de intensive care, legt uit: “Tijdens het verblijf van Célestine op de IC van het kinderziekenhuis heeft Tika onze dochter echt geholpen op zowel moreel als lichamelijk vlak. Met haar vele gezondheidsproblemen en problemen met aankleden, bewegen, omgaan met andere mensen, enz. was alles ingewikkeld voor onze dochter, maar met Tika’s aanwezigheid leek alles makkelijker. Célestine wilde bijvoorbeeld alleen maar in bed blijven liggen, maar dan kwam Tika en nam onze kleine meid haar mee voor een wandeling op de gang. Voor ons als ouders is het een geweldige herinnering om onze Célestine te zien glimlachen ondanks haar verdriet. Het is een uitstekend initiatief voor zieke kinderen en hun verzorgers, een bron van afleiding (want ja, de dagen kunnen soms lang zijn) en motivatie, bedankt! ”

Gepost door Sofia Douieb

LEES OOK:

• Dieren brengen zieke kinderen tot rust: Villa Samson viert zijn 5-jarig bestaan

• Al bijna 30 jaar verzekert Kids’ Care ‘the human touch’ bij de ziekenhuisopname van kinderen