Het is zover, het nieuwe platform handicap.brussels is sinds deze maand online! Dat project is het resultaat van een nauwe samenwerking tussen de dienst PHARE (FGC) en Iriscare (Vivalis). Het doel van die site is om het leven van mensen met een handicap te vereenvoudigen door, ongeacht hun leeftijd, aan hun behoeften te helpen voldoen. Het platform centraliseert de nodige informatie rond specifieke hulp of bepaalde diensten en maakt die vooral toegankelijker.
handicap.brussels werd gecreëerd met en voor mensen met een handicap en hun naasten. Het platform is niet alleen beschikbaar in het Frans en het Nederlands, maar ook in gebarentaal voor mensen met gehoorproblemen en in eenvoudige taal om mensen met begripsmoeilijkheden te helpen. De meeste links op de site naar organisaties en verenigingen komen uit de databank van Sociaal Brussel, een project ontwikkeld door het Observatorium voor Gezondheid en Welzijn van de GGC.
Het is belangrijk om te weten dat mensen met een handicap hun hele leven lang waarschijnlijk een beroep zullen moeten doen op een heel arsenaal van verenigingen en organisaties om aan hun behoeften te voldoen. Het kan onder andere gaan om de gemeente waar de aanvrager woont, de dienst PHARE, Vivalis, Actiris, de FOD Sociale Zekerheid en privé-instanties zoals ziekenfondsen en vele gesubsidieerde verenigingen. Maar waar begin je en hoe voorkom je dat je door de bomen het bos niet ziet? Gelukkig hebben twee instellingen, de FGC en de GGC, zich over die kwestie gebogen – na een onderzoek naar de behoeften van mensen met een handicap dat in 2022 op hun gezamenlijke vraag is uitgevoerd. Ze hebben een platform gecreëerd dat een leemte in het Brusselse landschap opvult: handicap.brussels.
Gecentraliseerde, toegankelijke en actuele informatie
Het platform biedt in de eerste plaats informatie over en verwijzingen naar de verschillende hulpmiddelen en diensten die worden georganiseerd door de overheden in Brussel (met uitzondering van het aanbod van het Vlaamse Gewest). De website is bijzonder overzichtelijk. De toegankelijkheid is dan ook een van de sterke punten van dit platform. De informatie is volgens twaalf thema’s ingedeeld. Die omvatten de erkenning van handicaps, school en onderwijs, dagopvang en ondersteuning voor naasten. Tot slot kunnen we op het platform lezen dat “de medewerkers van handicap.brussels ervoor zorgen dat de inhoud dagelijks wordt bijgewerkt om de meest betrouwbare en volledige informatie te kunnen bieden.” Want: “De organisatie van hulpmiddelen voor personen met een handicap door overheidsinstellingen evolueert constant: wetgeving verandert, bevoegdheden worden ‘overgedragen’, enz. Ook op het niveau van particuliere organisaties is er steeds verandering: verenigingen ontstaan, fuseren, verhuizen, verdwijnen, veranderen van domein, enz.”
Elise is een autodidactische schilder. Met haar project “Les Clefs d’Elise” hoopt ze de therapeutische deugden van kunst in het algemeen en van schilderkunst in het bijzonder over te brengen en te verspreiden. Sinds kort zijn haar doeken en muur- en plafondschilderingen te zien in zorginstellingen, omringd door kwetsbare mensen die des te ontvankelijker zijn voor schoonheid. Hospichild wilde graag zelf de schoonheid en helende kracht van kunst ervaren en ging naar Cité Sérine, een centrum voor therapeutisch verblijf, waar Elise de laatste hand legde aan haar nieuwste kleurrijke en betoverende plafondschildering.
Toen ik de kamer binnenkwam – een gewone badkamer – viel het kunstwerk niet meteen op. Elise zei me omhoog te kijken en ik kon me alleen maar verwonderen over alle kleuren en glinsteringen. “Om het schilderij beter te kunnen zien, zou je op de grond moeten gaan liggen, maar ik neem aan dat dat niet echt gepast is”, zei ze. “Waarom niet?”, antwoordde ik terwijl ik op de koude tegels ging liggen. “Ik wil het kunstwerk op de best mogelijke manier ervaren.” Zodra ik op de grond lag, deed Elise het grote licht uit, zodat er alleen een blauwachtige ledlamp overbleef. Toen schitterde de fluorescerende verf en was het alsof ik naar de bodem van de oceaan werd gezogen. Elise kwam naast me liggen en zo ging het gesprek verder, met onze blik gericht op de plafondschildering, alsof we gehypnotiseerd waren.
Vertel me meer over deze plafondschildering en haar geheimen…
“Voordat ik een schildering maak, ga ik eerst rond in het hele gebouw en de ruimtes om te bepalen waar ik mijn kleuren ga aanbrengen. In Cité Sérine leek het plafond van deze badkamer me ideaal, hoewel het voor mij de eerste keer was dat ik naar boven moest kijken tijdens het schilderen. Ik ging op de grond liggen, zoals wij nu, en de inspiratie kwam geleidelijk, want ik weet nooit wat ik ga schilderen totdat ik begin. Deze twee lichtpunten deden me denken aan yin en yang in de vorm van vissen, die zwemmen in het midden van de oceaan … Dus ging ik aan de slag, en begon met het blauwe water. Toen ik in de winkel was, nog voordat ik aan de plafondschildering was begonnen en zelfs nog niet wist wat ik ging schilderen, werd mijn aandacht vooral getrokken door een pakje glitters, naast de fluorescerende verf die ik gewoonlijk koop . Glitter bleek erg handig om de visschubben te maken, ik lijmde de pailletten een voor een op het plafond. Het gebeurt allemaal heel intuïtief en is vaak zelfs voor mij een raadsel. Sterker nog, ik ben er steeds meer van overtuigd dat het werk al elders bestaat, nog voordat het gerealiseerd wordt.
Ik vang eenvoudigweg de energie op en laat die door me heen stromen: ik vertaal wat ik voel in concrete vormen. Je moet kunnen loslaten en niet te veel vragen stellen.”
Wat is je achtergrond? Heb je een artistieke of andere opleiding?
“Ik heb geen artistieke opleiding, maar wel levenservaring. Ik ben altijd op zoek geweest naar betekenis: wie ben ik ben en hoe leid ik mijn leven in deze wereld. Ik heb me vaak, indirect en onbewust, tot kunst gewend als mijn eigen vorm van therapie. Ik heb veel toneel gespeeld, theater heeft een grote therapeutische werking. Daarvoor heb ik een traditioneler carrièrepad doorlopen: ik studeerde communicatie en werkte bij een bank. Maar ik wist altijd al dat ik daar niet thuishoorde, zonder echt te weten wat ik dan wel wilde doen. Totdat ik ontdekte dat ik met mijn schilderijen iets krachtigs kon overbrengen en dat het mijn missie zou worden om kunst te maken en met anderen te delen.”
Wanneer besefte je dat je kunst therapeutische effecten had?
“Deze zomer heb ik een aantal schilderworkshops gevolgd en plots werd het glashelder hoe ik het creatieve proces kon loslaten. Sindsdien begin ik met een leeg doek en laat ik me leiden, met fluorescerende verf. Ik realiseerde me dat die gevoelsmatige en ‘eenvoudige’ manier van schilderen een kristallisatie van energie kon opwekken die ik vervolgens kon doorgeven. Toen ik dat doorhad, wilde ik mijn intuïtie testen door mijn werk voor het eerst tentoon te stellen en zo een groter publiek te bereiken. Dat had een duidelijke impact: op dat moment zag ik de kracht van kunst. Er waren bijvoorbeeld mensen die gestresseerd en gespannen de tentoonstellingsruimte binnenkwamen en weer weggingen met een rustiger gevoel, en kinderen bij wie alles binnenkwam en die zich lieten meevaren. Maar natuurlijk waren er ook anderen die veel rationeler en gesloten waren.
Na die tentoonstellingen besefte ik dat ik mijn doelgroep moest veranderen. Mijn kunst was niet specifiek bedoeld om op de traditionele manier verkocht te worden, maar eerder als therapeutisch hulpmiddel voor mensen die gevoeliger, ontvankelijker en kwetsbaarder zijn om hen te kalmeren en te helpen.” Dat is de kracht van mijn kunst, daar ben ik nu van overtuigd.
Je bent onlangs begonnen met muurschilderingen in zorgcentra. Hoe verloopt dat en welke reacties krijg je?
“Tot nu toe verloopt alles super goed! Hier bij Cité Sérine vertelde Caroline Henrioul, de coördinator, me bijvoorbeeld dat het werk in het echt nog mooier was dan in haar verbeelding of op de foto’s.”
Cité Sérine en de activiteiten die er aangeboden worden, werden al eerder toegelicht in een artikel op de website van Hospichild. Lees het hier. Coördinator Caroline Henrioul reageerde ook op Elises plafondschildering: “Aan het begin van de week durfde niemand te gaan kijken, maar toen deden steeds meer nieuwsgierige teamleden en bewoners dat toch, en ze waren allemaal erg enthousiast. De badkamer komt tot leven, en de rust en het licht die de plafondschildering brengt, zijn een echte toegevoegde waarde. Het project sluit perfect aan bij onze wens om meer welzijnsactiviteiten aan te bieden in Cité Sérine.”
“Tijdens de dagen dat ik aan de plafondschildering heb gewerkt, heb ik veel uitgesproken enthousiaste en verraste feedback gekregen. De reacties kunnen nog indrukwekkender zijn, afhankelijk van het publiek. Ik heb bijvoorbeeld een werk gemaakt in een rusthuis, namelijk meer bepaald een tehuis voor mensen die aan dementie lijden, waar een oude dame die al maanden niet meer had gesproken voor mijn muurschildering stopte en zei: “Wauw!” Alle zorgassistenten waren stomverbaasd en kwamen naar me toe om over het wonder te vertellen. Bij Dynam’Autes, dat buitenschoolse activiteiten voor autistische kinderen biedt, heb ik mijn allereerste muurschildering gemaakt die vooral op twee kinderen een rustgevend effect had (net als het ontspannende effect van snoezelruimtes op kinderen). Tot slot heb ik in een nieuw multidisciplinair centrum voor autisme, Zigzag, een doek beschilderd en er een ledzaklamp bijgegeven waarmee je met de fluorescerende verf kan spelen. Dat is erg leuk en de kinderen zijn er dol op.”
‘Les Clefs d’Elise’ biedt ook intuïtieve schilderworkshops aan. Vertel me er alles over!
“Na verloop van tijd en door mijn levenservaring”, schrijft Elise op haar website,“heb ik begrepen hoe krachtig artistieke creativiteit kan zijn om verandering op gang te brengen als we dat toelaten. Ik heb kunst ook vaak op een therapeutische manier gebruikt op mijn eigen levenspad. Zo heb ik geleerd hoe ik dat kan doorgeven. Ik geef workshops in, onder andere, verenigingen, diensten, rusthuizen en bedrijven om bewoners, medewerkers, patiënten, leden en anderen te laten experimenteren met gevoelsmatig schilderen voor hun eigen persoonlijke ontwikkeling. Ik laat ze beginnen met een leeg doek en laat ze hun intuïtie en creativiteit volgen. Ik luister naar hen om ze te begeleiden en een thema te geven dat ze kunnen volgen. Het enige dat zij hoeven te doen is hun gevoel volgen.”
Na een moment van stilte en reflectie stonden we op om langzaam onze cocon te verlaten en terug te keren naar de realiteit. Ongeveer twintig minuten lang had ik me laten meenemen in een droomachtige, onzichtbare wereld vol kleuren, op de bodem van de oceaan. Ik was volledig ontspannen.
De Hoge Gezondheidsraad publiceerde onlangs een reeks aanbevelingen gericht op het integreren van digitale interventies en apps in de geestelijke gezondheidszorg.In een rapport hierover stelt de Hoge Raad dat ondanks de relatief goed ontwikkelde geestelijke gezondheidszorgsystemen in België, de toegang tot en het gebruik van behandeling suboptimaal blijven.Daarom “zou het gebruik van technologie een belangrijk deel van de oplossing kunnen zijn om deze uitdagingen aan te pakken en ons MHS-systeem te versterken”. De nieuwe maatregelen zijn vooral gericht op jongeren, die de afgelopen jaren in het bijzonder zijn getroffen door depressie, angst en slaapstoornissen.
De integratie van hoogwaardige digitale hulpmiddelen in de conventionele zorg zou helpen om de wildgroei van zelfhulpapplicaties (ontspanning, meditatie, enz.) tegen te gaan en, als het gebruik ervan goed wordt begeleid door professionals in de gezondheidszorg, de verschillende geestelijke gezondheidsproblemen op een modernere manier te bestrijden.
{Persbericht van de Hoge Gezondheidsraad}
“DIGITALE GEESTELIJKE GEZONDHEIDSZORG
Je hebt er vast al wel eens reclame voor gezien of misschien zelfs al gebruik van gemaakt: apps die claimen je te helpen om je slaap te verbeteren, om stress beter de baas te kunnen of om je angstgevoelens te plaatsen. Zowel op je smartphone als op het web bestaan er tal van toepassingen die je mentaal welzijn zouden bevorderen. De Hoge Gezondheidsraad is enerzijds bezorgd voor een verdere wildgroei, maar wil anderzijds innovatie in de geestelijke gezondheidszorg ook verwelkomen. Digitale geestelijke gezondheidszorg gaat trouwens om veel meer dan enkel zelfhulpapps. Denk bijvoorbeeld ook aan online therapie, het gebruik van data uit wearables en VR-belevingen.
TECHNOLOGISCHE VOORUITGANG ALS HEFBOOM
Volgens de Hoge Gezondheidsraad kan digitalisatie het zorgsysteem versterken. De kloof tussen vraag en aanbod in de geestelijke gezondheidszorg zorgt voor grote uitdagingen. Door het gebruik van digitale interventies en apps kunnen meer mensen op een laagdrempelige manier ondersteuning krijgen. Doordat ze bijvoorbeeld de traditionele beperkingen van fysieke afspraken omzeilen, maken ze vaak ook een kortere reactietijd mogelijk. De anonimiteit van online platformen kan gebruikers bovendien de vrijheid geven om zich openlijk te uiten en hulp te zoeken zonder angst voor stigma of veroordeling. Onderzoek heeft aangetoond dat over het geheel genomen digitale interventies net zo effectief zijn als face-to-face therapie voor milde tot matige symptomen. Dit geldt des te meer wanneer er nog enige vorm van menselijke ondersteuning is.
UITDAGINGEN
De Hoge Gezondheidsraad adviseert daarom om technologische vooruitgang te omarmen. De digitale transformatie staat echter ook nog voor heel wat uitdagingen. Zorgprofessionals zijn daarin een essentiële schakel. Basisopleiding en bijscholingen kunnen hen helpen om meer vertrouwd te raken met digitale tools. Daarnaast moeten juridische en ethische vragen over privacy dringend uitgeklaard worden voordat digitale tools in de praktijk op grote schaal veilig en effectief kunnen worden gebruikt.
DIGITAL NATIVES VS. DIGITALE KLOOF
De meeste geestelijke gezondheidsproblemen ontwikkelen zich tijdens de puberteit en jongvolwassenheid. Jongeren zijn daarenboven bijzonder gevoelig voor bepaalde barrières in de klassieke geestelijke gezondheidszorg. Net daarom kan technologie des te nuttiger zijn voor hen. Veel van de technologieën die met jongeren zijn getest, zijn echter in eerste instantie ontwikkeld voor volwassenen. De Raad beveelt aan om jongeren actief te betrekken bij het ontwerp en de ontwikkeling van digitale interventies.
Wat betreft het gebruik van digitale toepassing door ouderen, zijn de onderzoeken inconsistent. De Raad pleit ervoor om meer aandacht te besteden aan inclusie op het gebied van digitale gezondheid, zowel voor oudere patiënten als voor mensen met een lagere sociaaleconomische status of minderheidsgroepen. Ook hier geldt: streef naar inclusion by design en betrek hen van bij het begin.
ONTWIKKELING VAN EEN NATIONAAL KADER EN ACTIEPLAN
Dit nieuwe adviesrapport van de Hoge Gezondheidsraad sluit af met 12 concrete aanbevelingen die voortkomen uit een grondige analyse van de wetenschappelijke literatuur en overleg tussen de experten. Ze richten zich op het opstellen van een nationaal kader voor digitale geestelijke gezondheidszorg, met specifieke aandacht voor kinderen en jongeren. Rekening houdend met de Belgische context, beogen de aanbevelingen de toepassing van digitale oplossingen te bevorderen en zo de toegang tot geestelijke gezondheidszorg te verbeteren.”
De Nationale Spelen zijn een evenement dat je als sportliefhebber niet mag missen. Vooral als je de inclusie van personen met een handicap wil steunen. De veertigste editie van de Nationale Zomerspelen vindt plaats in La Louvière van 8 tot 11 mei 2024. Sporters uit heel België zullen het vier dagen lang tegen elkaar opnemen. Ze worden begeleid door vrijwilligers en kunnen deelnemen aan allerlei activiteiten. Sfeer gegarandeerd!
Tijdens het lange Hemelvaartweekend verwelkomt Special Olympics Belgium bijna 3.000 sporters, begeleid door 1.200 coaches, die zullen deelnemen aan een twintigtal verschillende sporten. De organisatie schakelt niet minder dan 2.000 vrijwilligers in om ervoor te zorgen dat dit een onvergetelijk avontuur wordt, zowel voor de sporters als voor de supporters. Traditiegetrouw begint het evenement met een openingsceremonie en een torch run en eindigt het in schoonheid met een slotceremonie. Naast het competitieve aspect is het doel van deze spelen vooral om mensen met een verstandelijke beperking de kans te bieden zich te ontwikkelen en te integreren via sport.
→ Wil je vrijwilliger worden en sporters met een handicap van dichtbij ondersteunen? Klik dan hier!
Praktisch
De Nationale Spelen zijn vier goed gevulde dagen waarin mannelijke en vrouwelijke sporters, die zich goed hebben voorbereid – zonder dat ze per se een hoog niveau hebben – komen strijden voor een medaille, maar vooral voor inclusie en uit liefde voor de sport. Tijdens de Nationale Zomerspelen zijn er een twintigtal verschillende sporten, waaronder artistieke en ritmische gymnastiek, atletiek, basketbal, badminton, boccia (jeu de boules), bowling, wielrennen, paardrijden, floorball (unihockey), voetbal, hockey, judo, netbal, zwemmen en tennis (→ De lijst met alle sporten vind je hier). Alle sporters moeten bepaalde voorwaarden vervullen om te mogen deelnemen aan de Nationale Spelen van 2024. Ze moeten een verstandelijke beperking hebben met een IQ van maximaal 75, minstens 8 jaar oud zijn op 8 mei 2024 en minstens 75 uur getraind hebben. Naast het sportprogramma zorgt het evenemententeam van Special Olympics Belgium ook voor animatie, met muziek, zang, dans, clownshows, robots en nog veel meer. Zo wordt het een echt feest voor de sporters en het publiek.
Special Olympics Belgium, een kracht voor verandering
De Special Olympics werden in 1968 opgericht in de Verenigde Staten door Eunice Kennedy Shriver. Sindsdien is de beweging actief in 193 landen, met meer dan 5,5 miljoen sporters met een verstandelijke beperking die deelnemen aan aangepaste Olympische sportactiviteiten. Bovendien heeft de organisatie een gezondheidsprogramma voor de deelnemers: het Healthy Athletes Program. De Belgische organisatie behoort tot de Olympische familie, net als de populaire Olympische Spelen en de Paralympics. De fundamentele missie van de organisatie is “het leven veranderen van mensen met een verstandelijke beperking door middel van sport en hun sociale inclusie bevorderen, voor een meer inclusieve samenleving waarin mensen met een verstandelijke beperking een actieve rol spelen. Sport, gezondheid en onderwijs zullen centraal blijven staan in onze initiatieven die we in steden en gemeenten zullen opzetten. Zo kunnen we het leven van 165.000 Belgen met een verstandelijke beperking verbeteren.” De Nationale Spelen worden overigens elk jaar georganiseerd, in tegenstelling tot de Wereldspelen, die om de twee jaar plaatsvinden. De Wereldspelen zijn ofwel zomerspelen, ofwel winterspelen voor sporters met een verstandelijke beperking. De volgende Wereldspelen vinden plaats in 2025 in Turijn. In elke discipline kunnen sporters van dezelfde leeftijd, hetzelfde geslacht en hetzelfde niveau het tegen elkaar opnemen met gelijke kansen. Dat noemt de organisatie Divisioning.
Divisioning
Om ervoor te zorgen dat iedereen kans kan maken op een (gouden) medaille, heeft Special Olympics het Divisioning-systeem ingevoerd. Op basis van een voorronde worden de sporters en teams ingedeeld in homogene groepen. Om dit systeem toe te passen, informeert de organisatie op voorhand bij de sporter of zijn coach naar het niveau. Daarna worden de sporters verdeeld in groepen van maximaal acht deelnemers of teams in reeksen. Divisioning lijkt het werkelijke niveau van de sporter of het team beter te weerspiegelen dan het bij de inschrijving gevraagde niveau. Dat komt doordat bij Divisioning het huidige niveau in een competitie-omgeving naar boven komt, net zoals tijdens het evenement.
Op haar website schrijft de organisatie het volgende:” Het Special Olympics Healthy Athletes program (HAP) heeft als doel de lichamelijke gezondheid en de fysieke conditie van de atleten te evalueren. Het omvat verschillende medische onderzoeken die geheel vrijblijvend en gratis aangeboden worden. De atleet krijgt gericht advies en wordt indien nodig doorverwezen naar een specialist voor verdere opvolging. Na elke evaluatie krijgen de atleten bovendien een leuk cadeautje mee als dank voor hun deelname. De resultaten geven de atleten een beeld van hun fysieke conditie en verschaffen de onderzoekers, professionals en studenten uit Belgische universiteiten en hogescholen informatie over de gezondheidstoestand en noden van atleten met een verstandelijke handicap. Het Healthy Athletes Program bestaat uit acht disciplines, waaronder: fit feet, healthy body, healthy hearing, opening eyes en diabetes prevention.”
Sinds de Wereldgezondheidsorganisatie op 7 april 1948 werd opgericht, vieren we op die datum Wereldgezondheidsdag. Dit jaar koos de WGO “Mijn gezondheid, mijn recht” als thema. Met die wereldwijde campagne wil ze het brede publiek bewuster maken van gezondheidskwesties en streven naar meer toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen. Elke dag worden mensenlevens bedreigd en bevolkingsgroepen het recht op gezondheid ontzegd door conflicten, armoede, klimaatverandering of luchtvervuiling.
Volgens de WGO-Raad voor de Economie van Gezondheid voor Iedereen verankeren minstens 140 landen gezondheid als een mensenrecht in hun grondwet. Toch heeft geen enkel land wetten aangenomen of gehandhaafd die zijn burgers het recht op toegang tot gezondheidszorg garanderen. Dat verklaart waarom zeker 4,5 miljard mensen – of meer dan de helft van de wereldbevolking – in 2021 niet volledig beschermd waren door essentiële gezondheidsdiensten.
“Mijn gezondheid, mijn recht”
Om de campagne in te luiden, bracht de directeur-generaal van de WGO, dokter Tedros Adhanom Ghebreyesus, een duidelijke boodschap: “Wat kunnen we doen om ons recht op gezondheid te laten gelden? Heel veel! We moeten eerst en vooral onze rechten kennen! We hebben recht op kwaliteitsvolle gezondheidszorg, onderwijs en informatie. Onze gezondheid hangt af van drinkbaar water, schone lucht en gezonde voeding, kwaliteitsvolle huisvesting, een veilige omgeving, goede omstandigheden, fatsoenlijk werk en een zekere mate van vrijheid, zonder geweld en discriminatie.” Dokter Ghebreyesus herhaalde ook hoe belangrijk het is om zo goedkoop mogelijk toegang te hebben tot essentiële gezondheidsdiensten, dat iedereen recht heeft op gezondheid, en de betrokkenheid van gemeenschappen essentieel is wanneer er beslissingen over gezondheid worden genomen. Bovendien benadrukte hij dat overheden verantwoordelijkheidsbesef moeten hebben.
De boodschap van de WGO herinnert ons eraan dat onze gezondheid uiterst belangrijk is en dat we er goed voor moeten zorgen. Dat vereist kennis over zowel onze persoonlijke situatie als die van de mensen om ons heen, onze buren en iedereen op aarde. Daarom focust de Wereldgezondheidsdag 2024 op universele mensenrechten. Om die te doen gelden, beveelt de Wereldgezondheidsorganisatie aan om van gezondheid een prioriteit te maken. Verder moet iedereen zijn rechten op het vlak van gezondheid kennen en kunnen beslissen over zijn eigen gezondheid. Daarnaast moet het recht op gezondheid als een fundamenteel mensenrecht worden beschermd en gepromoot.
Wat doet de WGO?
De WGO helpt landen aan hun verplichtingen te voldoen door te zorgen voor een discriminatieloze toegang tot kwaliteitsvolle en doeltreffende gezondheidsdiensten en de onderliggende bepalende gezondheidsdeterminanten mogelijk te maken. Om die doelstelling te bereiken, neemt de WGO deze acties:
pleiten voor het recht op gezondheid en andere gerelateerde mensenrechten, voornamelijk via communicatiecampagnes (link naar Engelstalige pagina);
bijdragen tot meer bewustzijn van gezondheidsgerelateerde mensenrechten, zoals het recht op veilige gezondheidszorg;
landen helpen om normen voor mensenrechten op te nemen in hun wetten, gezondheidsprogramma’s en beleid, vooral door hulpmiddelen en richtlijnen te ontwikkelen zoals richtlijnen voor mensenrechten op het vlak van geestelijke gezondheid en seksuele en reproductieve gezondheid (links naar Engelstalige pagina’s);
besluitvormers beter in staat stellen om hun aanpak rond gezondheid op rechten te baseren;
op feiten gebaseerde gegevens, analyses en aanbevelingen over gezondheid en mensenrechten bekendmaken;
samenwerken met andere instanties van de Verenigde Naties zodat ze worden erkend als essentiële pijlers van doeltreffende gezondheidsdiensten, met name door de VN-strategie voor de inclusie van personen met een handicap op elk van de drie WGO-niveaus toe te passen.
Cité Sérine en de activiteiten die er aangeboden worden, werden al eerder toegelicht in een artikel op de website van Hospichild. 
